ملاحظات در جریان زندگی در افراد مبتلا به دیابت
درهرمرحله از زندگی، ارائه دهندگان خدمات بهداشتی باید در نظر بگیرند که کدام منابع و تطابق ها برای به حداکثر رساندن پیامدهای درمانی مثبت و بهزیستی مورد نیاز است، به ویژه شناسایی فاکتورهای روان شناختی موثر بر خودمدیریتی (مانند، فرهنگ، محیط، تعیین کنندههای اجتماعی، نقش ها ومسئولیت های زندگی، روابط بین فردی، همچنین ویژگی های فردی مانند، نژاد/ قومیت، سن، زبان و وضعیت اجتماعی-اقتصادی) مورد نیاز است.
باتوجه به ماهیت پویا و سریع تحولات شناختی و تغییرات هیجانی در دوران نوجوانی، تشخیص زود هنگام افسردگی، اختلالات اضطرابی، مسائل مربوط به غذا خوردن وناتوانایی های یادگیری، میتواند دامنه و اثربخشی، گزینه های درمانی را افزایش دهد، همچنین ممکن است در به حداقل رساندن تاثیرات منفی بر خودمدیریتی دیابت و پیامدهای بیماری کمک نماید. از آنجایی که این نوجوانان به سیستم های حمایت اجتماعی ( مانند، خانواده و ارائه دهندگان خدمات درمانی) وابسته هستند، در نهایت باید، آنان را به سمت و سوی خودمدیریتی مستقل هدایت کرد، همچنین خانواده و شبکه های اجتماعی مرتبط به آنان لازم است در ارزیابی و درمان روان شناختی گنجانده شوند. والدین کودکان مبتلا به دیابت نوع۱ ، به ویژه در زمان تشخیص اولیه بیماری، مستعد افسردگی هستند. افسردگی مقاوم والدین، میتواند برسازگاری ومدیریت فرزندشان در بیماری دیابت بویژه، کودکان کوچکتر تاثیرگذارد.
آموزش اعضای خانواده، تقویت مهارتهای حل مسئله و حل تعارض میتواند مدیریت دیابت را بهبود بخشد، دستیابی به سطح مطلوب گلوکز را تسهیل و رنج روانی ناشی از دیابت را کاهش بخشد. سالهای نوجوانی با نقص در مراقبت از دیابت و اختلال در ارتباطات بین اعضای خانواده، جوانان و ارائه دهندگان خدمات درمانی شناخته شده است. مشخصه های بلوغ نرمال افزایش استقلال در تصمیم گیری و تمایل به گروه همسالان، برای تایید خود پنداره و خود ارزشمندی میباشد. تمایل نوجوانان به مطابقت و همسانی در گروه ممکن است در پنهان کردن یا به حداقل رساندن رفتارهای مراقبتی دیابت نقش داشته باشد. در نتیجه خودمدیریتی آنان را در مدرسه به خطر بیاندازد.
رشد شناختی و مهارتهای تصمیم گیری بر طیف گسترده های از رفتارهای پرخطر و پذیرش رفتارهای خود مدیریتی در زندگی روزانه تاثیر مثبت خواهد گذاشت. سطح نا مطلوب مدیریت گلوکز خون نباید به طور خودکار به سرکشی و نافرمانی نوجوانان و یا فقدان نگرانی آنان برای سلامتی شان نسبت داده شود. بنابراین ارزیابی دقیق روان شناختی متناسب با سن و بررسی دقیق رژیم های پزشکی، توصیه میشود، تا اصلاحات لازم، برای تسهیل خودمدیریتی و بهزیستی انجام شود. چنانچه نوجوانان در پذیرش حمایت از پزشکان، خانواده و دوستان مقاومت نشان دهند، باید احتمال مسائل روان شناختی جدی تر را مورد توجه و ارزیابی قرار گیرد.
اگرچه مسائل اخلاقی و حقوقی مربوط به پذیرش و یا امتناع از مولفه های درمانی (به عنوان مثال، پمپ انسولین) به طور گسترده مورد مطالعه قرار نگرفته است، بدون شک این موضوعات در فرایند درمان ظاهر خواهند شد. بنابراین هنگام ارزیابی و درمان باید موضوع رضایت از درمان، مورد توجه قرار گیرد.
ظهور فن آوری هایی مانند تلفن و رایانه با هدف ارسال اطلاعات مورد نیاز برای خود مدیریتی، میتواند در حفظ ارتباط از طروق کانال های غیر حضوری مفید باشد و ممکن است راهی برای ارتباط مستقیم جوانان با ارائه دهندگان خدمات درمانی فراهم نماید، به طوری که آنان، در خود مدیریتی احساس استقلال نمایند. بحث و گفتگو با نوجوانان باید شامل پرسش هایی در مورد بهزیستی، رنج روانی در دیابت و رفتارهای پرخطر(سوء مصرف مواد و فعالیت های جنسی) آنان باشد.
دیدگاهتان را بنویسید