دمانس:

دمانس سندرمی است که به طور معمول ماهیتی پیشرونده و مزمن دارد، که با زوال در حافظه، تفکر، تخریب رفتار و ناتوانایی در انجام فعالیت­های روزانه همراه می­باشد.پیش بینی می­شود که حدود ۵۰ میلیون نفر در سراسر جهان مبتلا به دمانس باشند که تقریبا  60%  از این افراد در کشورهایی با درآمد متوسط و یا پایین زندگی می­کنند. همچنین با توجه به جمعیت کلی دمانس پیش بینی می­شود که در سال ۲۰۳۰ این جمعیت به ۸۲ میلیون نفر و در سال ۲۰۵۰ به ۱۵۲میلیون نفر برسد. از نظر هزینه­های مربوط با مراقبت­های پزشکی، اجتماعی و مراقبت­های پرستاری مرتبط با دمانس، این بیماری بار اجتماعی و اقتصادی قابل توجهی را تحمیل می­نماید. از سویی دیگر فشارهای اقتصادی، هیجانی و فیزیکی در این بیماری، می­تواند باعث به وجود آمدن، استرس طاقت فرسا در خانواده و مراقبان افراد مبتلا  ­گردد. درنتیجه نیاز به حمایت از سوی سیستم­های بهداشتی، اجتماعی، مالی و قانونی هم برای افراد بیمار و هم مراقبان آنان وجود دارد.

افسردگی:

افسردگی رنج بزرگی ایجاد می­کند که می­تواند منجر به اختلال در عملکرد روزانه­ی زندگی شود. با در نظر گرفتن جمعیت جهان، افسردگی به احتمال ۷ % در افراد مسن رخ می­دهد و۷/۵ % از سالخوردگان در افراد بالای ۶۰ سال درگیر این اختلال هستند. افسردگی عموماً در مراحل مراقبت اولیه غیر قابل تشخیص و درمان می­باشد. علائم این اختلال، غالباً نادیده گرفته و درمان نمی­شوند زیرا با سایر مشکلات پیش آمده در سالمندان شباهت دارند. افراد مسن با علائم افسردگی نسبت به افرادی که به بیماری­های مزمن ( از قبیل بیماری­های ریوی، فشار خون ودیابت ) عملکرد ضعیف­تری دارند. جای بسی تاسف، افسردگی باعث افزایش استفاده از خدمات مراقبت های بهداشتی و هزینه های مربوطه می­شود.

منبع: سازمان بهداشت جهانی